Czy zespół Aspergera jest samodzielną jednostką kliniczną, czy odmianą autyzmu? Cierpiący na niego ludzie przypominają osoby z autyzmem pod tym względem, że od wczesnego dzieciństwa występuje u nich ten sam rodzaj upośledzeń, wyróżniają się jednak o wiele większą elokwencją i lepszą adaptacją społeczną, a z powodu swych niezwykłych zainteresowań częściej uchodzą za ekscentryków niż za ludzi o zaburzonej osobowości. W niniejszej książce czołowi eksperci omawiają diagnostyczne kryteria zespołu Aspergera, ilustrując swe poglądy opisami przypadków. Uzupełnieniem badań klinicznych jest analiza twórczości literackiej osób z tym zespołem, stanowiąca punkt wyjścia do przedstawienia nowych propozycji teoretycznych.